U okviru manifestacije „Večeri utorkom” Bunjevačka matica bila je domaćin istorijske tribine u povodu 200 godina od rođenja Josifa Pančića, koja je održana u utorak, 3. juna. Pridavač, Zvonko Stantić, pridsidnik Odbora za istoriju u Matici, izno je prisutnima zanimljiv referat o životu i radu Pančića. Materijal koji je skupljan nikoliko godina iznet je tom prilikom, koja je bila više nego idealan momenat za jednu taku temu, imajući u vidu da je prošlo dva vika od rođenja jednog velikana, a izložba fotografija upotpunila je sliku o životu i radu Pančića.

Josip ili Josif Pančić, kako se zvanično zvao posli dobijanja srpskog državljanstva, med svitom je najpoznatiji po Pančićevoj omoriki, vrsti četinara, koju je otkrio 1877. godine, a tokom svog rada otkrio je ukupno 102 i opisao čak dvi i po hiljade biljni vrsta.

Rođen je 17. aprila 1814. godine u selu Ugrini kod Bribira (Republika Hrvatska), a umro u Beogradu 8. marta 1888. godine.  Osnovnu škulu izučio je u Gospićima u Liki, gimnaziju u Rijeki, posli čega odlazi u Zagreb, di se škuluje na visokoj škuli Regia Academica Scientiarum. Potom odlazi u Budimpeštu, di studira na Medicinskom fakultetu.

Pored botanike, Pančić je značajan i po velikim reformama u srpskom školstvu, želeći na taj način da implementira evropski način obrazovanja i u Srbiju, koje je tokom vrimena, provedenog pod Turcima, značajno unazadovano. Zafaljujuć njemu, doneti su zakoni o osnovnom, sridnjem i visokom obrazovanju, a pored tog zalago se da sve škule imaje biblioteke i imanja, kako bi učenici mogli da se upoznaju s onim što u škuli uče. Takođe se zalago da plate u obrazovanju budu ujednačene. Tvorac je i Zakona o šumama. Cinjen u svojoj zemlji, prvo ko doktor, a posli i ko profesor kad pristaje da se bavi medicinom. Međutim, ratovi su ga primorali na se na kratko vrati medicini, te postaje upravnik Specijalne bolnice Crvenog krsta Srbije, di je imo velikog uticaja i na formiranje i funkcionisanje samog Crvenog krsta u Srbiji.

Josif Pančić bio je prvi upravnik Liceja (začetak današnjeg Univerziteta u Beogradu), nakon ćega prilazi u Veliku škulu (današnji Kolarac). Prid kraj profesorske karijere, na svoj zahtiv, oslobođen je nikolicine predmeta, a tada je imenovan i za pridsidnika Srpske kraljevske akademije (današnja Srpska akademija nauka i umetnosti - SANU). Do kraja života nastojo je doprinosit radu Akademije u smislu principa rada i funkcionisanja.

Nuz nesumnjiv doprinos nauki, autor kaže, kako se za tribinu koja je posvećena Josifu Pančiću odlučio prvenstveno zato što je Pančić poriklom iz bunjevačke familije.

 Ime Josifa Pančića nosi  i najviši vr na Kopaoniku, di se nalazi i mauzolej di je on saranjen 1951. godine.

S. N.